uit jouw ogen

door mijn ogen

kijk je naar mij

kijk ik jou aan

vanop de vergrijsde foto

vanonder mijn gerimpelde frons

waar je lacht

naar waar ik loer

zoals ik me jou herinner

zoals je was

met pretlichtjes in je kijkers

een glimlach om je mond

genietend van het leven

dat je geen geschenken schonk

maar waar je uit puurde

wat er uit te halen viel

tot de dag dat het niet meer duurde

en je hart voor eeuwig in duigen viel