Vandaag glipten herinneringen aan jou uit een glazen flesje Eau de cologne.
Het was als magie. Alsof ik je aanwezigheid kon ruiken, voelen en proeven:
Jij zat in je rolwagen naast de make-up tafel die vol stond met juwelen, parfumflesjes, bodylotion en make-up.
Ik zat recht voor jou, op de rand van het bed en volgde je bevelen graag op: een beetje bruinsel en blosjes op je gezicht, een overdaad van je favoriete parfum verstuiven en vooral de Eau de Cologne in je nek niet vergeten.
Jouw warme huid was altijd zacht en zeezongebruind.
Je genoot in stilte met gesloten ogen van de intieme momenten tussen jou en mij, ze waren gevuld met bergamotgeuren en jouw dankbaarheid.
Omdat je het zelf niet meer kon, door het verliezen van je ledematen, deed ik het met alle liefde voor jou.
Mijn verdriet om jouw lijden verborg ik achter mijn glimlach.
Zo bleef je nog een tijdje vaag aanwezig, jouw geur bleef in mijn handen en in de ruimte hangen en mengde zich met malse melancholie.

Het magische flesje bewaar ik nu in mijn nachtkastje.

Irina, je dochter