oma,

vandaag geen grote woorden, dat hoefde niet voor jou.

Je was voor ons allemaal de spil van het gezin. Jij bracht ons samen, jij zette ons maar al te graag aan jouw rijk gevulde tafel, jij genoot ervan als wij langskwamen. Op elk moment van de dag mochten we binnen springen, je ontving ons altijd met een potje koffie, een aperitiefje of stond er in een mum van tijd een maaltijd voor ons neus.

Zowel je kinderen als je schoon-kinderen zaten diep in je hart. Je omarmde ons allemaal en we waren één grote familie voor jou.

Je verwachtte van ons allemaal dat we goed ons best deden, zowel thuis als op het werk. Je verwachtte van ons dat we zorgden voor mekaar, zoals jij tot op het laatste moment gezorgd hebt voor ons.

Voor ons was jij ook de persoon bij wie we met kleine of soms grote vragen te rade kwamen.

Je vond het ook belangrijk dat je je zeg nog kon doen over waarmee wij bezig waren. Vaak begon je dan met : 'luustert e ke, 'k ga kik eens wa zeggen'... en dan gaf je ongezouten en to the point je mening. Ook hier geen grote bewoordingen maar recht voor de raap. 'dat is min mening' en we wisten direct hoe jij erover dacht. Jouw mening vonden we ook zo belangrijk omdat we ook wilden dat het goed was wat we deden. Gingen we naar een feest, dan sprongen we nog vlug eens binnen voor de goedkeurende blik voor onze outfit. Planden we een uitje, jij haalde wel altijd een adresje uit je archiefbakje waar we eens moesten gaan eten of winkelen. Keken we uit voor een huis, jij snuisterde elk zoekertje in de streekkrant voor ons uit en belde als je iets vond dat te bezoeken waard was.

De komst van elk kleinkind was telkens een hoogtepunt voor jou. Elk kleinkind had met jou een unieke band en voor elk van hun was hun oma een oma uit de duizend.

Je had zo ook zo graag bij jou. We moesten nog maar vragen of ze eventueel mochten komen logeren of het bedje was al opgemaakt voor hen. Logeren bij opa en oma was telkens één groot feest: chipjes als aperitief en lekker lang opblijven bij oma onder het dekentje voor de TV. Jouw snoepkast was altijd aangevuld, je voorraad ijsjes altijd voorzien.

Wat zag je ervan af dat je dit allemaal niet meer kon. Je wou nog zoveel doen voor ons, nog zoveel mooie momenten meemaken en vooral zien dat het met ons goed komt. Je bent tot je laatste moment blijven zorgen voor ons, je kon ons niet loslaten.

Oma, we zijn dankbaar voor alles wat je voor ons hebt betekend. We zullen jou in al onze herinneringen koesteren!