December, de mooiste tijd uit mijn leven… Overal lichtjes, gezellig samen zijn met familie… DeDe kerstboom versieren met mijn Vake. Hij leerde mebde waarden van Kerst, we maakten ook wel eens ruzie wie die laatste kerstbal in se boom zou hangen… Of Ik zag hem bedenkelijk kijken als ik als kleine meid van 5 opnieuw een kerstbal liet vallen…. Maar hij was mijn beste vriend, anderen bekeken me als een vreemde eend, niet het perfecte kind… Hij wel ik was zijn alles… Tot de dag van 18 december 1995… hij was er niet meer plots overleden door een hart aderbreuk, geen afscheid kunnen nemen, niet meer kunnen zeggen hoeveel ik van hem hou. Hij was gewoon weg, verdwenen, nooit zou ik hem nog terug zien. Hij leerde me om momenten te koesteren en dat doe ik ook. Ik weet in alles wat ik doe dat Vake naast me staat en trots naar me kijkt. Zijn voetafdrukken zie je niet meer maar ze zijn er nog in mijn hart, dit voor altijd…

Slaap zacht Vake, ik zie je nog steeds graag, vergeet je nooit…

Voor altijd in mijn hart, mijn held, mijn vriend

Liefs je kleinkind

Kim, x.