Jacqueline was een toegewijde huismoeder die 55 jaar huwelijkstrouw mocht vieren. Het gezin kwam op de eerste plaats: samen uit, samen thuis. Samen vreugde en verdriet beleven.

Bewust ging Jacqueline niet uit werken. Ze koos ervoor heel haar leven huismoeder te zijn, ook al bracht dat minder financieel op. Het werd door het gezin als een volwaardig werk aanzien.

Ze had veelzijdige creatieve talenten als afgestudeerde “Snit & Naad”. Af en toe haakte ze kleren voor haar kinderen. Daar bleef het niet bij. Jacqueline ontpopte zich ook als amateurkunstenares. In haar jonge jaren schilderde ze vooral natuurzichten en op latere leeftijd vervaardigde ze, vaak samen met dochter Martine, kleine en grote wandtapijten, zelfs een antependium en lezenaarsdoek voor de O.L.Vrouwkerk en voor priesterjubilea. Twee maal stelde ze tentoon met haar dochter in Kortrijk en in De Panne. Haar creatief naaitalent stelde ze ter beschikking van de missienaaikring De Panne: van schorten, schildpad-poef, kussens tot papegaaien… een vernieuwd aanbod dat vlot van de hand ging, ten voordele van de missionarissen.

Zelfs toen haar krachten afnamen beleefde ze nog mooie geluksmomenten met kleuren voor volwassenen. Als laatste boodschap gaf ze zo mee om steeds de kleinste dingen ‘groots’ te verrichten.