Mijn oma is op vroege leeftijd gestorven aan de welgekende ziekte ‘kanker’. 2jaar lang wou ze blijven vechten en blijven doorzetten tot wanneer er een moment kwam dat het niet meer ging. Oma mocht naar huis gaan maar een paar dagen later werd ze dood aangetroffen in de ochtend door opa. Mijn oma was een echte heldin voor mij, ze gaf nooit op en wou blijven strijden. Het moment waar ze niet meer lang te leven had wou ze nog een laatste keer komen kijken naar een voetbalwedstrijd van mij ,in haar rolstoel met een bakster aan haar zij, man wat was zij toch een sterke vrouw. Een paar dagen later heb ik met veel verdriet oma moeten loslaten. Elke wedstrijd dat ik op kom gelopen en een goal maak , maak ik een kruisje en kijk ik naar boven voor haar te eren.