Mijn zotte overgrootmoeder

Zot was je op alle vlakken. Zot omdat je op 100 jarige leeftijd nog voetbalde met alle jongens uit de familie, zot omdat je altijd positief naar het leven keek en altijd bleef gaan zelf als het niet goed ging of als je een tegenslag had met bv. de dood van je man bleef je niet plakken in tegendeel je haalde je sterktes eruit en ging verder met je leven op een andere manier zonder hem te vergeten. Zot omdat je 7 kinderen op de wereld bracht en echt nog zoveel meer. Bobbone dit was de naam die heel de familie aan je gaf. Telkens als we naar jou mochten komen was het feest zeker op 1 januari want dan zagen we altijd heel de familie dit gebeurde voor Nieuwjaar maar vooral voor jouw verjaardag toen je 100 jaar werd weet ik nog dat je zij tegen ons dat je leven mooi was geweest en dat je de 101 niet meer zou halen maar zie eens je hebt de 106 nog aangetikt. Maar toen was het helaas voorbij ik wet nog dat ik in het 4de leerjaar zat en dat mama opeens in de klas stond ze kwam me halen om nog 1 keer bij jou te willen zijn. Je bent overleden hoe jij het had gewild en op een mooie leeftijd dat maakt de pijn iets lichter je bent kunnen overlijden in je eigen huis en met al je geliefden rond je zonder pijn te hebben. Je laatste woorden waren heb lief voor elkaar en daar probeer ik elke dag aan te denken. Hierbij denk ik dan telkens aan onze leuke momenten samen vooral in de tuin met de grootte krieken boom en telkens opnieuw zij je wie mij te hoogste kriek kan geven krijgt een stuk taart en oooo wat lekker is die taart. De smaak zal ik nooit vergeten net als alle leuke momenten met jou. Maar vooral jou niet Bobbone.

liefs je achterkleindochter Zoé