Mijn vader was een sterke man, sterk in het verlies, sterk in het dragen van zorgen en lasten, sterk in de veeleisende, zware arbeid van de vlasverwerking: slijten, roten, zwingelen. Hij aanvaardde wat het leven hem schonk en was gelukkig met de afgemeten momenten van rust en ontspanning : een bezoekje aan familie en vrienden, een praatje met de buren, een kaartje leggen bij Vontje.

Mijn vader was ook een goede man, altijd klaar om te helpen, ongevraagd en onopvallend. Alle holle drukte was hem vreemd. Met zijn stille eenvoud schiep hij voor zichzelf en zijn omgeving een oase van innerlijke rust.

Mijn vader was vooral een lieve man. Hij had de echte liefde tot de ware dingen in het leven, het geluk van de naasten, de warmte van een woord, de blijheid van een kind. Als zijn geest door duisternis werd overmand, blonk nog steeds in die wat verloren blik diezelfde allesomvattende liefde.

Veel beelden vervagen maar zijn voorbeeld blijft voor altijd in mijn geheugen gegrift.