Bedankt pa. We hebben nooit een tijd gekend , dat je er niet was voor ons. En zelfs als we ons van je afwendden, we draaiden ons om, je stond naast ons. Wachtend tot we onze vleugels spreidden, om te vliegen of te vallen, om ons aan te moedigen, of om ons op te tillen. In goede en slechte tijden. De liefde die je ons toonde maakten ons sterk en vrij. We zeggen ‘dank je' omdat je er altijd was voor ons. We zullen je nooit vergeten, pa..

Deze tekst stond op zijn rouwkaartje en hierin staat eigenlijk alles vermeld wat pa voor ons betekende. Hij was een rots in de branding, stond voor iedereen klaar, familie en vrienden. Tot hij ernstig ziek werd, en het niet meer kon. Pa kreeg die vreselijke ziekte , keelkanker. Praten kon hij niet meer. Toen we vroegen hoe gaat het met je? Stak hij altijd zijn duim omhoog, terwijl hij op het eind veel pijn moet geleden hebben. Hij heeft nog Kerst en Nieuwjaarsdagen 2004 mogen thuis beleven met zijn familie. 4 januari moest hij ziekenhuis, een week later pallatieve. Donderdag 13 januari vroeg de dokter Willy, wil je slapen? Pa vouwde zijn handen. De zaterdagvoormiddag is hij gestorven hand in hand met zijn metekind Jasmine, die een brief voorlas die zij voor hem schreef. Zelf al besefte pa het waarschijnlijk niet. Maar hij is niet alleen moeten sterven. Zij die hij liefhad waren dicht bij hem. Pa was een vechter. Ben zo trots op hem