Jij was mijn grote voorbeeld in alles en nog wat. Toen je leraar was kreeg ik van jou wiskunde. In de auto zei ik, och ik ben mijn geodriehoek vergeten. Zonder enige reactie reed je verder. In de klas was het eerste wat je zei, juff van den broeck je mag 100 maal schrijven “ een geodriehoek is onontbeerlijk in de les meetkunde”. Op het moment niet om te lachen maar nu…

Zondagnamiddag tijd voor koffie en een eclairke. Groot was jouw verbazing toen je de doos open deed en de chocolade van de eclairs verdwenen waren. Je begon direct te lachen want ja dit kon alleen je kleindochter Elien gedaan hebben.

Op 10/10/11 kwam je ons samen met mama afhalen op de luchthaven. Mijn man en ik liepen jullie voorbij en daar moesten jullie zo hard mee lachen. Jouw laatste lach dat ik zag zonder het te beseffen.

Pa, bedankt om mij te laten worden wie ik ben en ook om er geweest te zijn ook voor mijn dochter. Voor mij blijf je altijd een pracht van een mens.