Een tekstje schrijven over opa. Begin er maar eens aan. Je kan iets schrijven over zijnen hof, over zijn minder geslaagde samenwerking met elektronische toestellen of over zijn verwezenlijkingen op professioneel vlak. Om dan nog maar te zwijgen van zijn nalatenschap van vlees en bloed: hier, de familie Kleppekes.

Nee, 86 jaar, daar kan je boeken mee vullen. Onbegonnen werk om dat hier effe snel op te lijsten en voor te dragen. Nee, Cor Hendrickx die valt niet te vatten in een lijstje, dat is mijnen opa, dat is onzen opa, en dit zijn een paar dingen die ik zeker ga onthouden van onzen opa.

Bounty, Mars, Milky Way, Leo, Snickers of Lion, er is voor iedereen wat wils. Iedere keer als je bij opa over de vloer komt, dan hang je eraan. De grote vierkanten blikken doos vol snoeperij wordt uitnodigend voor je neus door opa opgeschud en je kan niet anders dan te beginnen graaien op zoek naar je favoriete snoepgoed. Zit je lievelingslekkernij er niet meer tussen, dan kan je er van op aan dat opa de doos de volgende keer aangevuld heeft met net die soort die jou het meeste bekoort. Je neemt er eentje uit de doos, en die verdwijnt direct in je mond. Een tweede verdwijnt in je broekzak want op één been kan je volgens opa niet staan en een derde krijg je nog door opa toegestopt net voor je alweer de piste in bent.

Nog zo’n legendarisch stuk voor de kleinkinderen is de tinnen snoepschaal die op de hoek van de tafel staat. Tot de rand gevuld met Chocotoffs. Opa eet al die plakkerige zoetigheid niet, da kruipt in zijn vals gebit. Maar wij eten het allemaal heel graag en vinden het typisch voor onzen opa. We willen dit dan ook met jullie allemaal delen. Als jullie straks buiten gaan, willen we jullie graag uitnodigen om een chocotoff mee te nemen uit de schaal die klaar staat. Toch een kleine waarschuwing uit opa zijn naam: pas op met een vals gebit!

Opa is een literatuurkenner. Hij weet wat goeie boeken zijn en hij heeft die goeie smaak ook doorgegeven aan zijn kleinkinderen. Hij stimuleert er ons zelfs in die mate in dat we allemaal een ganse verzameling boeken hebben. Allemaal gekregen met een verjaardag of een andere gelegenheid. Er zitten fantastische titels tussen die werken. Bijvoorbeeld ‘De koningin van Onderland’ of ‘Kinderen baas’. Allebei klassiekers uit onze verzamelingen jommekesboeken. De achterflap wordt boven op de studio gekopieerd en in fluostift duidt opa aan welk gezin welke boeken heeft en welke gaten in de verzameling dringend moeten worden opgevuld. Ik denk dat Jef Nys zijn lange carrière voor een deel aan onzen opa te danken heeft. We zijn allemaal opgegroeid met het manneke met het strooien dakske dankzij onzen opa. Uren hebben we doorgebracht met onze neus in die strips. Onvergetelijk.

Maar zijn liefde voor literatuur gaat verder dan strips alleen. Opa is zelfs nog eindredacteur geweest van zijn eigen blad. Allez, eigen blad, het was meer een familieblad: het Hendrikske. Wij schreven de teksten en opa stelde met grote precisie en met oog voor detail het uiteindelijke boekje samen waarna het kopieerapparaat op de ziekenkas weer zijn werk kreeg. Opa, die traditie is nog niet vergeten en binnenkort komt er een speciale opa-editie op de markt, we zullen met even grote precisie en oog voor detail werken en zullen er een prachteditie van maken, speciaal voor u!

Pas op, tis niet allemaal rozengeur en maneschijn bij ons opa. Als je niet oppast, kom je op zijn zwarte lijst terecht en daar kan je beter niet staan. Ik zal even vertellen hoe dat in zijn werk gaat. Opa heeft een fenomenale collectie films. En we spreken hier dan wel degelijk over video’s, voornamelijk van Disney makelij. Als de ooms en tantes beginnen aan hun klassieke rondje discussiëren en roepen, dan trekken de kleinkinderen zich terug in het salon opgestapeld voor, naast en op de groene zetel. Opa haalt een Disneyklassieker van formaat boven en wij zijn vertrokken voor een moment pure nostalgie. Maar daar blijft het niet bij. Opa heeft namelijk een uitleendienst. Alle films kunnen uitgeleend worden. Maar niet zomaar natuurlijk. Alles wordt zorgvuldig genoteerd in ‘het zwarte schriftje’. En eens je daar in staat, begint de miserie. Als je bij de volgende gelegenheid je film niet terug bij hebt, dan zit je nog safe. Eén keer iets vergeten, da’s menselijk. Maar twee keer, dan kom je op de zwarte lijst. Je rustige nachten zijn dan voorbij en je krijgt waarschijnlijk tussendoor een telefoontje van een moeilijk verstaanbare vreemdeling die zich enkele tellen later bekendmaakt als opa om je er aan te herinneren dat je je film niet mag vergeten. Tis eigenlijk nen deugeniet, ons opa. Ne fopper van formaat, altijd klaar om eens goe te lachen.

Tijd voor een experimentje: ik wil aan de kleinkinderen van opa vragen om zich ontzettend hard te concentreren. Voor de mensen achteraan die niet goed zien wat er vooraan gebeurt, wil’k graag even voordoen hoe dat er ongeveer uitziet, zo ongeveer... De opatong leeft in velen van ons voort. Een goeie brief schrijf je immers niet met je handen, die schrijf je met je tong. Een appel schillen, da’s alweer een jobke voor je tong. Moet er geschaakt worden? Aha, haal die tong maar boven. Ping-pongen? De tong is paraat. Opa gaat nergens naartoe zonder zijn tong. Hij heeft die overal bij en ten gepaste tijden komt ze boven. Mocht je opa willen uitdagen voor een tornooitje sjoelbakken, dan kan je maar best met je beste tong uit bed gestapt zijn. Enthousiast van links naar rechts en terug. Onnavolgbaar, typisch opa.

Iets anders typisch voor opa is feest. Ik vermoed dat dat ergens een extra gen is dat opa heeft, want feesten zit bij opa in het bloed. Opa geniet er van om de familie samen te zien. We feesten een heel jaar door. Zo’n feestjaar wordt opgestart met Paasmaandag. Dan valt iedereen op den Bouwelsesteenweg binnen na een bezoekje aan de jaarmarkt. De koude schotel wordt met smaak verorberd en de eerste zon is dikwijls van de partij. Opa kan de drukte niet meer zo goed aan, maar toch zijn we één voor één allemaal even welkom. Even later is het tijd om den hof om te spitten, sinds enkele jaren een gegronde reden voor opa om iedereen op te trommelen voor alweer een feestje. Iedereen brengt zijn schup en riek mee, opa zorgt voor coördinatie, frietjes, stoofvlees en een pintje. Zalig! We komen in het voorjaar nog eens allemaal samen om oma te gedenken en blijven gezellig pintelieren bij opa. Eind augustus vieren we opa’s verjaardag met het oerfeest der familiefeesten: den BBQ. Daarna peddelen we rustig verder tot de wafelenbak. Opa controleert met een waakzaam oog de kwaliteit van de wafels en geeft de familietraditie door aan kind en kleinkind. Het einde van het jaar kondigt dan weer het grote nieuwjaarsfeest aan. Feesten,feesten, feesten. We doen het veel en graag en altijd is daar de pater familias: onzen opa.

Opa, vanaf nu moeten we het zonder u doen. We hebben het feestgen en de opatong van u geërfd en zijn dus gewapend om met de familie ook zonder u verder te feesten. Tzal anders verdomme wel raar zijn zonder u. We gaan u missen opa. Merci voor alles en springt nog eens binnen op de familiefeesten. Tot dan!