Ineens was je verdwenen,

je nam zelf het besluit, geen briefje of afscheid, je kneep er stilletjes tussenuit.

ik weet dat jij nu rust hebt, je bent nu eindelijk vrij, maar wij moeten nu leren leven zonder jou dichtbij.

ergens blijven wij hopen dat er heel misschien ooit een dag zal komen dat wij jou terug gaan zien.

dit is geschreven voor een bijzondere jonge man, die altijd klaar stond voor iedereen en zichzelf meerdere keren vergat… hij was gezonken heel diep in een depressie maar nu is hij in de mooiste plaats tussen de zonnebloemen en verwarmd door de eeuwige liefde,

we missen jou Louis,

papa en mama

🌻🌻🌻